Benim Annem...

• Her sabah 6 da uyanıp kahvaltımı hazırlar ve çocuğu ilkokula giden bir anne gibi, sabırla uyandırmaya çalışır beni. Cep telefonu alarmını erteler gibi "Anne 10 dakika daha" derim, alarma güvenmem anneme güvenirim, dakika şaşmaz.
• Çok alışveriş yapmama söylenir, bu sebeple alışverişe kocaman "shopper bag"lerle çıkarım, aldıklarımı çantamnın içine saklayıp  eve sokarım ama annem dolabımda mutlaka bulur, tüm gardrobumu ezbere bilir." Kızım çiçekli bir elbise almışsın, onun çok benzeri vardı sende" der. Ben dolabımda ne var ne yok unuturum o unutmaz.
• Dağınıklığımdan şikayetçidir ama pek dile getirmez, dağınıklığını topla demektense toplamak daha kolay gelir, sonra bir de " Anne şunlar nerede ya, bulamıyorum"larımla uğraşır sabırla.
• Enginar dolmasını, poğaçayı, kurabiyeyi ve keki dünyada en güzel yapandır benim annem. Benim gözümde bir star cheftir, mutfakta eline su dökülemezdir.
• Hangi parfümü kullanmaya başlasa bir süre sonra parfümeride kendime aynısını alırken bulurum. Annemle kokumuz aynı olsun diye bilinçli yapmam aslında bunu ama birşey o parfüme iter beni. Özellikle İstanbul'da yaşadığım dönemde hep onun parfümlerini kullanmıştım.
• Her gün arar beni mutlaka, benim de aramamı ister. Sesim birazcık durgun geliyorsa yandım, saniyede bir sorun olduğunu anlar.
• Acayip komik bir kadındır ama genelde pek çaktırmaz, durur durur birimizin taklidini yapar, gülmekten koparız.
• Sesi çok güzeldir, hele bir duble de rakı içtiyse o ses daha da güzel olur sanki, babamla düet yaparlar yaz akşamlarında kurulan mangallı, rakılı, bol muhabbetli sofralarda, mest olurum.
• Sık sık "Ah sen ne zaman büyüdün, daha dün el kadardın" der, çocukluğumdan bir anı anlatır, ben daha önce 10 kez de dinlemiş olsam, bir daha anlatsın isterim.
• İğne fobisi,sulugözlülük, işaret parmaklarımın yamukluğu, gözlerimin iriliği annemden bana geçmiştir. Annemin uzun boy, beyaz ten, ela gözleri ise malesef beni teğet geçmiştir, ablam hiç değilse boydan nasibini almıştır.
• 6 yıl onlardan uzakta yaşasam da buna hiç alışamamıştır, İzmir'e her gelişimde beni İstanbul'a uğurlarken sarılıp ağlardı, neden İzmir'e döndün diyenlere buradan cevap vermiş olayım.

Annem, seni anlatmak ne zor şeymiş! Seni seviyorum, anneler günün kutlu olsun.